Zeeheldenkwartier / Tu Wijk

Een heerlijke buurt met fraaie herenhuizen, ruime nieuwbouw woningen en appartementen en dat vlakbij de binnenstad. Een heerlijk rustige plek met geen doorgaand verkeer. Tussen de binnenstad en de TU Delft in gelegen en via een fietsersbrug ben je zo in de stad.

Een de poceleinen fles, kleine buurt supermarkt, cafetaria Die 2, een barbier, kinderdagopvang zijn een aantal van de activiteiten in de buurt.

Historie:

Halverwege de zestiende eeuw was er dicht bij de stad Delft weinig agrarische activiteit. Op de plattegrond van Jacob van Deventer uit circa 1557 was ten oosten van de Rotterdamseweg slechts één boerderij geschetst en kwamen er pas meer naar het zuiden diverse boerderijen voor. Net als de overige bebouwing (o.a. het klooster Koningsveld) moesten de boerderijen in 1571–1572 het veld ruimen omdat er een mogelijk beleg van de stad op handen was.

Naderhand keerden de boeren snel terug. In eerste instantie betrof dit gemengde boerenbedrijven, maar daarna specialiseerden de Delftenaren zich in veeteelt. Het natte veen rondom Delft was immers niet echt geschikt voor akkerbouw. De oudste boerenhoeve aan de Rotterdamseweg lijkt de zestiende-eeuwse Hammenwoning te zijn. Het merendeel van de thans nog bestaande boerderijen stamt echter uit de negentiende eeuw. Daadwerkelijk in gebruik zijn er nog maar weinig. Voor diverse panden is een meer moderne toepassing gezocht, zoals voor Rotterdamseweg 205 waar tegenwoordig het World Art Centre gevestigd is.

Aart Struijk (1950) woonde gedurende zijn jeugdjaren aan de Rotterdamseweg op nummer 280, net ten zuiden van de Lijm- en Gelatinefabriek. In die omgeving zaten diverse boerderijen met hun eigen toegangsweggetjes. Struijk: 'Indertijd had je het Laantje van Van der Stap en het Laantje van Zuijdgeest, die naar de boerderijen van Van der Stap en Zuijdgeest voerden.' Dit waren de eerste twee boerderijen na het bedrijfsterrein van De Boo. De boerderijen zelf lagen dicht bij de Schie, wat de aan- en afvoer vereenvoudigde. Buurstad Schiedam kende in de negentiende eeuw een bloeiende jeneverindustrie. Het vele graanafval dat hierbij vrijkwam werd als veevoer gebruikt, onder andere door de boeren aan de Rotterdamseweg. Zij konden dan met een platte schuit snel naar Schiedam, haalden het op en laadden het eenvoudig weer op hun erf.Arbeidersbuurt

Delft groeide in de tweede helft van de negentiende eeuw uit haar eigen stadsmuren. De Scheepmakerij was altijd bedrijvig gebleven, maar aan de Rotterdamseweg was nog wel ruimte voor woningbouw. In eerste instantie werden vooral de wensen van de rijke Delftenaren ingewilligd, die graag schoon en rustig in een buitenhuis wilden wonen. Dit leverde hen overigens ook belastingvoordeel op, aangezien zij in de diverse ambachten en heerlijkheden rondom Delft heel wat minder hoefden te betalen.Langzaamaan kwam er echter ook oog voor de grote vraag aan kleinere en eenvoudige arbeiderswoningen voor de vele fabrieksarbeiders. In het vierde kwart van de negentiende eeuw bouwden diverse aannemers daarom onder andere langs de Rotterdamseweg kleine woningen, zogenaamde speculatieve volkswoningbouw. Een rijke aannemer liet een blok huizen bouwen, met de gedachte dat hij de woningen kon verkopen of in ieder geval kon verhuren. Met deze winst kon hij weer andere projecten financieren.

Het Herenpad tussen de Scheepmakerij en de Rotterdamseweg werd rond de eeuwwisseling echt een arbeidersstraat, met nog enkele doodlopende straatjes met kleine en goedkope woningen. Het begin van de Rotterdamseweg was met name het domein voor middenstanders, die het over het algemeen iets breder hadden dan de arbeiders. Verspreid over de Rotterdamseweg waren diverse buitenhuizen en villa's te vinden, waar de lokale elite zich vestigde. Meer naar het zuiden waren het vooral tuinders en boeren die er hun stek vonden.